شاید تا حالا براتون پیش اومده باشه که.. که مثلا توی خیابون داشتید راه میرفتید و ماشین یا موتوری با سرعت میومده و نزدیک بوده با شما برخورد کنه و شما با یک تدبیر در کسر ثانیه حرکتی رو انجام دادید و از اتفاق جان بدر بردید.

حتما برای همگی ما حوادثی در حال رخ دادن بوده..چیزی بپره توی گلومون ..از جایی پرت بشیم یا ..یا ،ولی با یک حرکت معجزه آسا در چندصدم ثانیه خودمونو نجات دادیم.به این اتفاقها میگن "ناگهانی"

خیلی از ماها روزهای زیادیه ک افکار افسردگی آور داریم.افکاری شبیه به اینکه چطور فکر علاج واقعه ایی رو کنیم که هنوز نیفتاده!از مسئله ایی میترسیم و دلیلش رو نتونستین در خودمون ریشه یابی کنیم این اولین اشتباه و دومین اشتباه اینکه باهاش روبرو نمیشیم،انجامش رو به تعویق میندازیم چون فکر میکنیم مهارت مدیریت بحران رو نداریم و حتی اسمشو میزاریم بحران!

خواستم بگم عینه همون اتفاقهای ناگهانی خداوند مغز مارو طوری طراحی کرده ک در زمان لازم فرمان درست رو میده و بدنمون هم خیلی خوب به فرمان مغز عمل میکنه طوری ک بعد ماجرا ما از خودمون میپرسیم این من بودم؟و واقعا تموم شد؟!

البته اگر ما جلو جلو فشار روی مغزمون بیاریم و خودمونو اذیت کنیم ک حالا اگر فلان طور شد چکار کنم،توی سیستم خلقت خدا دخالت کردیم و فشار بیشتری ک به مغز اوردیم باعث میشه مغز نتونه در مواقع آنچنانی خودبخود تصمیم درست رو بگیره...پس رها کن..خودت رو از مخمصه افکار زیاد نجات بده تا هم روحت و هم جسمت نجات پیدا کنه.